TREKTOCHT NAAR CIUDAD PERDIDA

• Informatie over de trektocht
• Beschrijving Trektocht
• Wandelkaart-Trektocht
• Geschiedenis Ciudad Perdida
• Beschrijving Ciudad Perdida
• Flora en fauna

Een mooie maar  zware trektocht door  tropisch bergregenwoud, naar  het mythische “Ciudad Perdida” ,  ‘ de Verloren Stad”, een belangrijke hoofdplaats voor Administratieve, Economische en Civiele activiteiten voor het  lokale Tayrona Volk. Dit mysterieuze archeologische complex bevindt zich midden in de  jungle op 1150 meter hoogte, in het voorgebergte van het unieke Sierra Nevada de Santa Marta, slechts 40 km verwijderd van de Caribische Zee.

CIUDAD PERDIDA

---

GESCHIEDENIS
Rond de 7e eeuw na Christus heeft het lokale Tayrona Volk, langs de 34 rivieren die afdalen van de met sneeuw bedekte bergen van de Sierra Nevada Santa Marta, ongeveer 200 nederzettingen gesticht. Ciudad Perdida was hiervan de grootste nederzetting en ook het belangrijkste en vormde het  politieke, economische en sociale centrum van dit gebied.[read more]

In de 12e eeuw kreeg het waarschijnlijk zijn huidige vorm. Weinig is van het Tayrona Volk bekend behalve dat het uitstekende kunstenaars waren getuige hun intrinsieke goud en edelsteenvoorwerpen, nu te bewonderen in het Museo d’ Oro, het Goudmuseum, in Bogota. Het hoogtepunt van de bloei werd bereikt aan het einde van de 16e eeuw en de stad had tussen de 2500 en 3000 inwoners. Daarnaast waren ze uiterst bedreven in het bewerken van hout, beenderen en zelfs veren maar al dit werk is helaas verloren gegaan. In de 16e eeuw arriveerden de Spaanse kolonisten die het lot van de Tayrona’s zou veranderen. Weliswaar werd eerst handel gedreven met de Spaanse conquistadores maar later ontstonden er conflicten. De grootste bedreiging vormden echter de ziektes die de kolonisten uit Europa meebrachten zoals tyfus, griep en de pokken, waarvoor de lokalen geen weerstand hadden en die hun bevolking zouden uitroeien. Daardoor werd aan het einde van de 16e eeuw Ciudad Perdida verlaten. Daarna is voor 400 jaar  het complex verborgen gebleven voor de wereld tot het jaar 1975 toen het pad dat leidt naar het complex toevallig ontdekt werd door de zoon van een schatzoeker. In de daarop volgende jaren werd de “Verloren Stad” leeg geplunderd door georganiseerde expedities op zoek naar goud. Uiteindelijk nam nam de Colombiaanse regering de controle over het gebied op zich ook al omdat vele archeologische voorwerpen op de zwarte markt verschenen.  Ze begonnen met een 10 jarig  project: het vrijmaken  en opruimen van de vegetatie,  restauratie en conservatie van de paden, de terrassen, de kanalen. Een hels karwei gezien de extreme omstandigheden, van heftige regenval, landverschuivingen etc. In 1981 werd het Archeologisch complex vrijgesteld voor het publiek.
Ondertussen speelde zich een ander proces af. In de jaren 70 was men in de Sierra Nevada  al uitgebreid bezig met het cultiveren van het cocablad en de productie van cocaïne. In de volgende decennia  verschenen er diverse rebel groepen zoals de Farc en paramilitaire groepen. Het gebied werd ronduit onveilig met als dieptepunt een gijzeling in 2002 , uitgevoerd door de Rebellengroep de E.L.N. van 8 toeristen voor 101 dagen (dat gelukkig goed afliep, de gegijsenden werden bevrijd). Maar gelukkig, sinds het demobiliseren van de rebellengroepen in 2016  is het een stuk veiliger geworden en het Colombiaanse leger houdt toezicht over het complex.[/read]

Herontdekking van de Verloren stad in 1975. In de jaren zeventig waren er wel 5000 schatrovers rond de Sierra Nevada op zoek naar het befaamde goudwerk van de Tayrona’s. De meeste werkten in opdracht van een “Patron” , een zogenaamde beschermheer die de illegale expedities op goudjacht financieerden. Op een dag was de zoon van een lokale schatzoeker Sepulveda aan het jagen op vogels en bij toeval stortte een vogel neer op een trede van het stenen pad dat helemaal overwoekerd was met vegetatie, dat 1200 treden bevatte en uiteindelijk leidde naar de “Verloren Stad”. [read more]

Daarna was het een race in tijd om de schatten van de Tayrona’s op te sporen en te plunderen. De oude culturen hadden de gewoonte om hun doden onder het eigen huis te begraven samen met al de (waardevolle ) bezittingen tijdens hun leven zoals gouden en keramieken voorwerpen. Daardoor werd het  de “huaqueros”, grafrovers, een stuk makkelijker gemaakt. Eerst viel de beurt aan de lokale familie Sepulveda maar al gauw ging de mythe van de rijkdom rond en daarna verschenen vele andere plunderaars. Gelukkig informeerde één van de patrons (die de schatjagers financieerden) de directeur van het goudmuseum in Bogota, van het bestaan van de Archeolgische plaats. In ruil voor de informatie wilde de schatjager , een samenwerking aangaan  om opgravingen te doen. Rond 1973 volgde de eerste expeditie van archeologen van het  instituut van Antropologie en Geschiedenis. Na een moeizame tocht van 5 dagen door het bijna ondoordringbare regenwoud troffen ze de enorme ravage die de plunderaars had­den achtergelaten. Maar toen ze de begroeiing begon­nen te verwijde­ren, ontdekten ze dat 85% van de paden, trappen, terrassen en resten van bouwwerken  nog in perfecte staat ver­keerden. Ze bleven drie dagen, onder een continu stromende regen. Uiteindelijk was hun conclusie dat deze archeologische plek een belangrijke vindplaats was voor de geschiedenis van Colombia want het betrof hier bouwwerken uit de Precolumbiaanse tijd (vóór de ontdekking van Columbus van het Amerikaanse continent). [/read]

BESCHRIJVING CIUDAD PERDIDA (TEYUNA)

De “Verloren Stad” werd in de 7e eeuw gesticht en diende als de politieke zetel van de omliggende nederzettingen en vormde daarnaast een spiritueel centrum voor het Tayrona Volk.
Het complex van 35 hectares, spectaculair gelegen midden tussen het regenwoud,  bestaat uit een reeks cirkel en ovaal vormige terrassen.  Alle 125 terrassen zijn onderling verbonden door geplaveide paden met treden die dwars uit een hoofdpad komen en die op hun beurt deel uitmaken van een complex communicatiesysteem met de omliggende steden.  [read more]

Dit zijn paden van 4 of 5 meter breed, geplaveid met steen en met een centrale trap.  Elk van hen heeft een efficiënt drainage- en beschermingssysteem.  Wat de archeologen opviel was de open architectuur, er waren geen scheidsmuren om districten te markeren, en vele paden zodat iedereen overal naar toe kon lopen. Verder was er sprake van een sterk hiërarchi­sche maatschappij. Het bestuurlijk cen­trum van Teyuna was te vinden op de hoogste top van de nederzetting, terwijl de woonwijken op de flanken lagen. De Tayrona’s bouwden  houten, kegelvormige huizen met een rieten dak. De huizen stonden op kunstmatig aangelegde terrassen die bestonden uit een of twee ringen van steen. Om een terras te bereiken, moest je een trap van ruwe stenen beklimmen. Deze constructies waren bedoeld om het hoofd te bieden aan de overvloedige regenval in deze streek. Onder de huizen begroeven de tayrona’s hun doden samen met hun waardevolle bezittingen zoals gouden houten en stenen voorwerpen en keramieken potten. Daarnaast diende de grootste terrassen  als plaatsen waar de Tayrona’s zich verzamelden voor het uitvoeren  van ceremonies en het houden van feesten.  Verder  waren en stenen opslagplaatsen. voor landbouwprodukten.  Naast de kelders van de huizen zijn twee tempels (cancuruba’s) en enkele voorbeelden van nog niet geïnterpreteerde rotstekeningen (misschien een plattegrond) bewaard gebleven. Er zijn tot op heden  ongeveer 200 stenen constructies aangetroffen. Tijdens zijn bloeitijd aan het einde van de 16e eeuw waren er woonden er in de stad tussen de 2500 en 3000 mensen maar in de bergachtige omgeving woonden er vele duizenden meer die zich bezighielden met landbouw. [/read]

---

BEVOLKING
Tegenwoordig leven er in de omgeving van de Verloren stad, in en rond de Sierra Nevada  de Santa Marta bergketen 60000 inheemse volkeren, verdeeld over vier groepen waaronder de Kogi en Wari die toezicht houden over het gebied. Daarnaast leven 350000 “campesinos” (boeren) rond  het trek gebied. Behalve toerisme leeft de lokale bevolking vooral van de productie van koffie en veeteelt.Voor de lokale Bevolking heeft La Ciudad Perdida nog steeds een belangrijk heilig karakter die door hun elk jaar in de maand September bezocht wordt om ceremonies uit te voeren. De Stad is dan dicht voor het Toerisme.

TERUG NAAR BEGIN PAGINA