- Pisac Archeologisch Park
- Wandelroute Pisac Archeologisch Park
- Ollantaytambo
- Wandelroutes Ollantaytambo
- Moray
- Salineras de Maras
- Wandelroute Maras- Salineras
VALLE SAGRADO, de Heilige Vallei van de Inca’s
Valle Sagrado is een schitterende vallei op ongeveer 3000 meter hoogte die van Pisco naar Ollantaytambo loopt, een afstand van 60 km.
Dwars door de vallei loopt de ,voor de Inca’s heilige, Vilcanota of Urubamba rivier en wordt geflankeerd door indrukwekkende bergketens tot wel 6000 meter hoogte.[read more]
Voor de Inca-heerser was dit een prettige plaats om te verblijven aangezien het aangename klimaat en diverse Inca’s hadden hier een buitenverblijf.
Bovendien is dit een erg vruchtbaar gebied en er werd en wordt hier dan ook op grote schaal aan landbouw bedreven, met vooral de productie van mais. Tegenwoordig is dit aangename gebied erg in trek bij buitenlanders, voor toerisme maar ook om er te wonen.[/read]
PISAC, toegangspoort tot `Cusco
Pisac, 2980 m, 10.000 inwoners is een aangenaam koloniaal stadje met een Quechua bevolking aan het begin van de Valle Sagrado. Het stond bekend om zijn kleurrijke en levendige markt op zondag waarbij de nog traditioneel geklede bevolking hun landbouwproducten verhandelden maar tegenwoordig zijn het vooral allerlei producten voor toeristen die uitgestald worden. [read more]
In Pisac leven veel ambachtslieden die zich bezig houden met het maken van allerlei kunstvoorwerpen maar daarnaast zijn er vele (buitenlandse) mensen zich gaan vestigen die er een alternatieve levensstijl op na houden en zaakjes begonnen zijn zoals vegetarische restaurants, of een yoga studio openen of zich bezig houden met shamisme en alternatief e tours aanbieden. Het stadje verdient een langer verblijf.[/read]
Het Archeologisch Park van Pisco omvat een 24 hectare groot gebied gelegen op steile berghellingen met een gigantisch complex van gestapelde landbouwterrassen, woonwijken, een tempelcomplex, een indrukwekkende verdediging muur, en diverse wachttorens, allemaal gebouwd in de 15e eeuw tijdens het bewind van de Inca-heerser Pachacutec . Bovendien bevindt zich hier de grootste (pre) Inca begraafplaats met duizenden leeggeroofde graven die uitgehouwen zijn in een berghelling.
INFO PISCO ARCHEOLOGISCH PARK
Quechua: Pisac is afgeleid van “Pisaca” wat patrijs betekent. Er wordt aangenomen dat het archeologische complex de vorm van een patrijs heeft. Zoals gebruikelijk in de Inca-architectuur werden steden gebouwd op basis van figuratieve streken van dieren. Bovendien komt deze vogel in deze omgeving voor.
Hoogte: de ruïnes liggen tussen de 3300 en 3450 meter, het stadje ligt op 2980 m.
Grootte: 24 hectare, waarvan de zeven architecturale complexen in totaal 4,3 hectare beslaan.
Afstand en vervoer vanaf Cusco: 35 km, vertrek bussen/taxi’s bij de straat Puputi. Eenmaal in de stad Pisac kan je naar de archeologische vindplaats lopen (1 uur en 30 minuten lopen maar continue stijgen) of met de taxi (30 minuten).
Entree: Deelkaart of Boleto Turistico, ter plekke te kopen
Tours/ gids:
Diverse reisbureaus in Cusco bieden een 1-daagse Valle Sagrado Tour aan waarbij Pisac is inbegrepen. Je kan ook alleen het Archeologisch Park bezoeken en bijvoorbeeld de wandelroute Pisac volgen, die verderop deze pagina beschreven is. Ter plekke bieden lokale gidsen hun diensten aan.
FUNCTIES
Pisco heeft vanwege zijn strategische ligging, vlakbij de Inca-hoofdstad Cusco en langs een belangrijke weg naar de Amazones, diverse functies gehad:
Landbouw. Er bevinden zich in het complex ongeveer 600 terrassen, wat gezorgd heeft voor een grote landbouwproduktie.
Defensief. De Inca’s hadden de volkeren uit de laaglanden, niet kunnen onderwerpen en vormden een dreiging. Pisac ligt op de weg naar de laaglanden en vormde daardoor een verdedigingswerk met een verdedigingsmuur, diverse wachttorens, communicatieposten en “kazernes” voor militairen.
Religieus-Ceremonieel. De sector “Intihuatana” kent meerdere mooi afgewerkte tempels gewijd aan hun goden en de Intihuatana of Zonnewijzer, en was een plaats waar belangrijke ceremonies werden uitgevoerd en offers werden gedaan.
Begraafplaats. Hier bevonden zich in een berghelling misschien wel 10.000 graven, het grootste precolumbiaanse kerkhof wat tot heden bekend is.
GESCHIEDENIS
De bouw van Pisac werd uitgevoerd tijdens de regering van de Inca-heerser Pachacutec in de 15e eeuw. In de 16e eeuw, na de komst van de Spanjaarden in Cusco, werd Pisac binnengevallen en sloegen de inwoners op de vlucht. De belangrijkste monumenten werden beschadigd. De Inca-begraafplaats werd verwoest en geplunderd.[read more]
Met de hervormingen van Toledo (tussen 1532 en 1600), werd Pisac een reductie van Indianen. Met het verstrijken van de tijd vestigde de stad zich op de hellingen van de berg waar de archeologische vindplaats van de Inca’s zich bevindt.
Tegenwoordig is Pisac één van de belangrijkste toeristische attracties in de Heilige Vallei van de Inca’s, ook vanwege zijn (toeristische) markt en zijn traditionele bevolking gemengd met nieuwkomers met een alternatieve levensstijl.[/read]
WANDELROUTE PISAC ARCHEOLOGISCH PARK
Vanwege de spectaculaire ligging en de diverse verspreid liggende archeologische vindplaatsen is het beste om een rondwandeling te maken die ongeveer 2,5 uur duurt en vooral afdaalt.
INFO WANDELING ARCHEOLOGISCH PARK PISCO
Start: Hoogst gelegen parkeerplaats op 3440 m.
Einde:Markt op Plaza de Armas, Pisac op 2980 m
Afstand: 4 km
Stijgen: 200 m
Dalen : 650m
Wandeltijd: 2,5 uur
BESCHRIJVING ARCHEOLOGISCH COMPLEX
Qantus Raqay
Dit is de eerste sector vanaf de parkeerplaats en deze plaats biedt een schitterend uitzicht op een groot gedeelte van het archeologische complex met zijn gigantische “Andenes” landbouwterrassen. Vanuit zijn positie met uitzicht op de weg naar de Paucartambo-regio en de “Antisuyo” (Amazonegebied) en het beheersen van de noordoostelijke hoek van het complex, diende het waarschijnlijk als de thuisbasis van het militaire garnizoen. [read more]
Het betreft één van de drie woonwijken in het complex en was verspreid over drie niveaus. Deze sector bestaat uit ruwe stenen gebouwen met muren van het type ”pirka”, gemaakt van niet-gebeeldhouwde, met modder gebonden kleine en middelgrote stenen. Op de muren was oorspronkelijk een leem stucwerk aangebracht, wat aangeeft dat ze waarschijnlijk werden bewoond door de mensen uit de lagere stand.
[/read]
Andenes (Terrassen)
De uitloper van de berg is bedekt met ongeveer 500 landbouwterrassen , op sommige plaatsen zo’n 6 meter (20 voet) breed, die de contouren van de heuvel volgen en zo geplaatst dat ze optimaal gebruik maken van de zonneschijn. Ze werden vooral gebruikt voor de productie van mais.[read more]
Hoewel ze de dreiging van bodemerosie door aardverschuivingen verminderden, was hun primaire doel om de hoeveelheid bouwland uit te breiden. De terrassen worden omsloten door muren van veld stenen die ongeveer op elkaar passen, typisch 60 tot 75 cm dik.
Naast het creëren van een vlakke beplanting en het vasthouden van vochtigheid, warmen de stenen keermuren overdag op en geven ze die warmte langzaam af aan de bodem als de temperatuur ’s nachts daalt, waardoor gevoelige plantenwortels warm blijven tijdens vorst en zo het groeiseizoen verlengen. Ze maakten ook de teelt van gewassen op hogere posities mogelijk, waarbij studies hebben aangetoond dat de omgevingstemperatuur van terrasvormige gebieden 3 ° C hoger is dan die van niet-terrasvormige hellingen en een terugschakeling in hoogte van ongeveer 600 meter (2.000 voet). Het gebruik van grind om de lagere niveaus van de terrassen aan te vullen, bespaart water en zorgt er toch voor dat na zware regenval het water wegloopt en niet naar binnen gaat, waardoor de grond uitzet en de muur naar buiten duwt. Er zijn ten minste 14 verschillende vormen van terrassen op een hoogte van 2995 meter (9826 voet) tot 3450 meter (11.320 voet) meter boven zeeniveau. Velen zijn nog steeds in gebruik.
Er werd vooral maïs op verbouwd, die voor allerlei doeleinden dienden zoals voor het bereiden van “chicha” ofwel gefermenteerd maisbier, die diende als een ceremoniële drank maar ook vooral bij feesten werd geschonken, tot op vandaag toe. Een interessant detail is dat de Inca’s, “guano” ofwel vogelpoep uit de kust haalde en gebruikte als uiterst productief mest voor de terrassen van Pisac. [/read]
Q’allaqasa fontein. Het pad volgend leidt naar een centraal gelegen plateau met een badcomplex met vier ceremoniële baden.
T’antana Marka, Inca-begraafplaats
Tegenover de Inca-baden aan de andere kant van de geul waar de Kitamayu-rivier doorheen stroomt, zijn graven uitgehouwen in de steile rotswand van de aangrenzende berg van wel 2-3 km lengte.Dit was een van de grootste begraafplaatsen in de pre-Columbiaanse wereld, met meer dan 3.500 graven in verschillende staten van vernietiging, hoewel sommige bronnen maar liefst 10.000 graven beweren. [read more]
De naam komt van tankay (duwen) en marka (plaats), wat kan worden vertaald als lanceerplaats. De Inca’s geloofden in reïncarnatie, dus hielden ze hun mummies begraven in de foetushouding met al hun bezittingen en voedsel dat nodig was voor hun nieuwe leven. Na de komst van de Spanjaarden aarzelden huaqueros (grafrovers) niet om de graven te ontheiligen en de juwelen, metalen en edelstenen te plunderen. Vandaag de dag blijven er slechts kleine gaten met overblijfselen van stenen muren over als gevolg van de ontheiliging. Er is nu nog duidelijk onderscheid te zien tussen de graven van de edelen en de graven van het “gewone” volk. [/read]
Qallaq’asa,
Ten zuiden van het badcomplex en tegenover de begraafplaats, op de steile hellingen van een heuvel ligt een woonwijk met huizen voor landarbeiders en pakhuizen. [read more]
Volgens sommige bronnen wordt dit ook wel Hanam P’isaq (Boven Písac) genoemd. De naam van de woonwijk Qallaq’asa, die 3.514 meter boven zeeniveau ligt, komt van de Quechua-woorden q’alla (knippen) en q’asa (pas), verwijzend naar een tunnel die het verbindt met de Intiwatana . De 23 gebouwen, die langs de zijkant van de heuvel naar beneden lopen, zijn gebouwd van ruwe veldsteen, aan elkaar geplakt met adobe, wat aangeeft dat ze waarschijnlijk werden bewoond door arbeiders voor de landbouwterrassen met een lagere status en misschien ook militairen huisvestten. Tevens bevond zich hier een fokkerij voor de cuy (cavia), die gebruikt werd bij ceremonies, voor medische doeleinden en als maaltijd. Op het hoogste punt is er een spectaculair uitzicht over de omgeving. [/read]
High Trail, Ruta Alta
Rechts van het uitzichtpunt Qallaq’asa loopt een pad verder richting Intihuatani en passeert hierbij een uitzichtpunt op 3470 meter en daalt vervolgens af, en passeert een typische “Inca” tunnel van 10 meter, vernuftig gebouwd en gebruikmakend van een natuurlijke spleet.
Low Trail, Ruta Baja
Dit pad begint vanaf een kruising vóór de Q’allaqasa fontein en daalt af langs de zuidkant van het grote terrassen complex en gaat dan door een deuropening zonder latei , die onderdeel vormt van de verdediging muur rond Pisac. Het pad vervolgt zijn weg zuidwaarts tot waar het pad vertakt; rechts omhoog naar de Intiwatana of rechtdoor naar het P’isaqa-gebied.
Verdediging muur.
De belangrijkste vijand van de Inca’s waren de volkeren uit het Amazonegebied die de Inca’s niet onder controle hadden. Pisac ligt op de weg van Cusco naar de Amazones. Vandaar dat het diende als een belangrijk verdedigingswerk of militaire post met observatie- en communicatie torens (pucaras) en een grote muur gebouwd van grote, soms perfect gesneden stenen, doorboord door vier poorten die de noordelijke basis van het Qallaq’asa-gebied beschermt. [read more]
De enige poort die nog zijn bovendorpel heeft, wat aangeeft dat het de entree tot een belangrijk sector betreft, bevindt zich op een pad dat naar het zuiden leidt naar de Intiwatana en de elite woonwijk P’isaqa. Deze poort is bekend onder de naam Amaru Punku, vertaald “deur van de slang”. De scharnieren zijn nog zichtbaar. (Dit pad is tijdelijk afgesloten).[/read]
Inca Qonqorina
Dit was een administratief gebied op de bergkam met schitterend uitzicht op de religieuze/ ceremoniële sector Intiwatana.
Hier bevindt zich Tianayuco of Ñusta Tiana. Dit is een zetel uitgesneden uit een enkele rots met ruimte voor twee personen. [read more]
Vandaar de naam Tianayuc die betekent “het heeft een zitplaats”. Waarschijnlijk werd deze zitplaats gebruikt voor observering van de sterrenhemel, de zon of vonden er ceremonies plaats. Hier zijn ook ook de overblijfselen van een toren die ooit dit deel van de Kitamayu-kloof domineerde.
Vanuit dit gebied is er een gedeeltelijk uitzicht op Río Vilcanota, die ongeveer 3,3 km in een rechte lijn stroomt. In de Inca-tijd werd deze rivier volledig gekanaliseerd van Pisac naar Ollantaytambo. Het doel van het kanaal was om landbouwgrond te verwerven en te beschermen in verband met de enorme stijging van de rivier tijdens de regentijd. Tegenwoordig zijn er in veel sectoren overblijfselen van de zijwanden van het kanaal.[/read]
Intiwatana-sector
Gelegen op een kleine heuvelrug met panoramisch uitzicht aan beide kanten vormt het, het ceremoniële en religieuze gebied van het complex. De Intihuatana is een gebeeldhouwde rituele rots waarvan de naam “bindplaats van de zon” betekent. [read more]
De rots is gehuisvest in een halfrond gebouw dat lijkt op de letter “D”, met een rechte zijmuur waarvan de hoofdingang naar het zuiden is gebouwd van perfect passende blokken van het beste roze graniet. Het wordt verondersteld te zijn gebruikt als een astronomisch observatorium om de bewegingen van de zon te volgen, met name om de komst van belangrijke groeiseizoenen te bepalen. Op 21 juni komt de zon precies boven de top in het oosten op en op 21 december boven een andere. De uitgehouwen rots heeft zo’n oriëntatie dat hij bijna perfect samenvalt met de zonsopgang op de zonnewende van juni. In Machu Picchu zie je een soortgelijke rots.
De uitgehouwen rots werd beschadigd door de Spanjaarden die het inheemse geloofssysteem wilden uitroeien. Dit gedeelte is nu gesloten voor het publiek, vanwege vandalen die een paar jaar geleden een deel ervan hebben vernietigd.Het gebouw waarin de Intiwatana is gevestigd, wordt omringd door vijf andere tempels, opgebouwd uit perfect gesneden steenblokken in de zogenaamde “koninklijke stijl”, dat wil zeggen dat de steenblokken op dezelfde horizontale hoogte liggen. Één van de tempels is gewijd aan de aanbidding van de maan. Vóór de Intiwatana staat het heilige “Chakana” (Andes-kruis), uitgehouwen uit een stenen blok die de Andes Trilogie, de lokale kosmos visie representeerd. Daarnaast zijn er hier allerlei altaren op verschillende hoogtes, die werden gebruikt voor het uitvoeren van ceremonies en offers in de vorm van objecten (pagos). Er zijn hier ook verschillende ceremoniële baden die uitmonden in een half ondergronds kanaal.[/read]
Coriwayrachina
Dit gebied waarvan de naam “goudzeefje” betekent, ligt op de bergkam ten zuiden van de Intiwatana en is de thuisbasis van verschillende torens ( Pucaras ) die worden gebruikt voor communicatie of observatie en enkele zeer steile terrassen die waarschijnlijk worden gebruikt voor verdediging.
“Pucaras”, Torens
Het complex herbergt meer dan 20 torens (genaamd Pucaras) , die in twee typen kunnen worden verdeeld: Habitaculo- torens en Atalaya- torens; de eerste hebben een conische vorm met goed gesneden, verbonden stenen en zijn verbonden met waterkanalen. De Atalaya-torens zijn bijna kegelvormig en lijken te zijn gebruikt als uitkijktorens.De belangrijkste bevinden zich in het Coriwayrachina-gebied, waar ze het pad bewaken vanaf de huidige stad Písac. Onder de torens zijn terrassen (andenes).
Hospitalniyoc-sector
Op de oostelijke helling onder de Coriwayrachina zijn zes “q’ollcas”, pakhuizen van gelijke grootte en gemaakt van adobe. Q’ollcas werden vaak in groepen of blokken gebouwd en konden rechthoekig (zoals in Písac) of rond zijn, maar ze hadden allemaal maar één vertrek. [read more]
Ze bevinden zich vaak op hellingen en liggen zo dat ze meestal in de schaduw staan, terwijl de hogere ligging zorgde voor een goede ventilatie en lagere temperaturen, waardoor hun bederfelijke inhoud tegen bederf werd beschermd. Ondervloeren en drainagekanalen waren extra hulpmiddelen om de binnen atmosfeer droog te houden en maakten de opslag van goederen zoals graan en aardappelen mogelijk voor twee jaar of langer.[/read]
Pisaq’a.
Gelegen op 200 meter en direct onder de Intiwatana op een grote halfronde richel is deze woonwijk van ongeveer 30 gebouwen. Naast zijn eigen baden heeft het fijner metselwerk dan de andere woonwijken, wat aangeeft dat het de thuisbasis was van de elite.
Acchapata
Het pad daalt dan af en gaat door een gebied met 40 steile terrassen, “Acchapatta”, dat reikt tot aan de vallei en Pisac en een omgekeerde driehoek vormen..
Watervoorziening
Het complex heeft minstens vijf wateraanvoerkanalen, meer dan twee irrigatiekanalen, meer dan drie landbouw afvoerkanalen, maar geen afvoer van huishoudelijk afvalwater.[read more]
Water wordt verzameld ondermeer uit een meertje op 4.500 meter boven zeeniveau en via een kanaal naar vier zuiveringsbaden in de buurt van de rivier getransporteerd op het vlakke gebied tussen de Qanchus Racay en Qallaq’asa voordat het langs een ander kanaal gaat om de Qanchus Racay te bevoorraden. Een andere bron van water is een bron op de linkeroever van de Kitamayu-rivier, die wordt verzameld in een bassin en vervolgens wordt getransporteerd in een kanaal dat langs de voet van de T’antana Marka loopt en die vervolgens de rivier oversteekt via de 20,7 meter ( 68 voet 20 meter (66 voet) hoog Antachara-aquaduct naar de andere kant waar het via de rotswand loopt via nog eens 20 meter (66 voet) lang en 7 meter (23 voet) hoog aquaduct (opgehouden op drie grote pilaren ) en dan in een kanaal helemaal naar het ceremonieel-religieuze gebied rond de Intiwatana. De naam Antachaca komt van de Quechua-woorden anta (kuiper) en chaka (brug). Vanuit het Inca Qonqorina-gebied stroomt een klein kanaal langs de helling naar beneden via fonteinen in het hoofdkanaal en brengt water van de Antachara naar het Intiwatana-gebied. Vanuit het Intiwatana-gebied daalt een ander kanaal af naar het P’isaqa-gebied.[/read]
OLLANTAYTAMBO, het laatste bolwerk van de Inca’s
Ollantaytambo, 10.000 inwoners, 2850 meter, is een toeristisch stadje aan het einde van de Valle Sagrado en is belangrijk vanwege zijn treinstation met de enige verbinding met Machu Picchu. Maar vooral is het een unieke plaats want dit is nog de enige plaats in Peru waar het Inca-nalatenschap daadwerkelijk valt te ervaren. [read more]
Met een oorspronkelijk Inca-stadsplanning nog intact met de geplaveide straatjes met kanalen waar nog steeds water door heen stroomt. Met de aangrenzende “kanchas” woonerven gescheiden door originele Inca-muren met trapezoïde nissen en authentieke woningen met rieten daken waar in de trapezoid nissen nog de schedels van de voorouders staan. Wonder boven wonder slaan de meeste toeristen dit stadsdeel over en gaan gelijk naar het indrukwekkende Parque Arqueológico Ollantaytambo, dat zich gedeeltelijk op een berghelling boven de stad verheeft.
Daarnaast zijn er enige interessante wandelingen in de omgeving te maken zoals naar de “Qollcas’, opslagplaatsen op de heilige berg Pinkuylluna , de steengroeve Cachiccata, of de archeologische vindplaats Pumamarca.[/read]
FUNCTIES OLLANTAYTAMBO
Religieus, ceremonieel, astronomie.. Er bevindt zich hier een tempelcomplex met onder andere de indrukwekkende Templo del Sol, maar er was ook een ceremonieel centrum rond de sector Miskana met tempels die in relatie stonden tot de sterrenhemel met diverse tempels, altarenen nissen. Tenslotte is er een sektor gewijd aan het water met de “Watertempel” en het “Bad van de Inca Princes”
Fort/Militair/administratief. Gezien de strategische ligging, op een kruispunt van twee rivieren en op de weg naar Machu Picchu en de de laaglanden functioneerde Ollantaytambo als een soort controlepost. Daarnaast was het complex ommuurd en kende het terrassen die dienden voor defensieve doeleinden. In de omgeving van Ollantaytambo zijn nog diverse andere structuren te ontdekken die strategische doeleinden dienden..
Buitenhuis van de Inca en Inca-nobelen en priesters. Er bevinden zich in Ollantaytambo diverse gebouwen die gezien hun kwaliteit van bouwen suggereert dat deze diende voor de hogere klasse.
Centrum van landbouw. In en rond Ollantaytambo bevinden zich gigantische Andenes , Inca landbouwterrassen waarbij vernuftige kennis is toegepast. Diverse terrassen, bestaan uit perfect opgebouwde muren en een een hoogwaardig irrigatie systeem en zorgen voor optimale landbouw opbrengst. Daarnaast werden verschillende microklimaten gecreëerd op de terrassen zodat diverse gewassen konden groeien.
INFO ARCHEOLOGISCH PARK OLLANTAYTAMBO
Quechua: Plek om naar beneden te kijken of plaats van observatie
Hoogte: 2846 m- 3060 m
Afstand en vervoer vanaf Cusco: 60 km,
Vertrek bussen/taxi’s bij de straten Pavitos en Grau.
Afstand tot Machu Picchu (met de trein): 50 km.
Entree: Deelkaart of Boleto Turistico, ter plekke te kopen.
Tour/ Gids: Diverse reisbureaus in Cusco bieden een 1-daagse Valle Sagrado Tour aan waarbij Ollantaytambo is inbegrepen. [read more]
Je kan ook zonder tour of gids het complex bezoeken; er zijn pijlen die een route aangeven of je kan de wandelroute volgen die verder op in de webpagina is beschreven. Lokale gidsen bieden hun diensten aan bij de ingang van het Complex.[/read]
GESCHIEDENIS OLLANTAYTAMBO
Ollantaytambo werd rond het midden van de 15e eeuw veroverd door Inca-heerser Pachacutec en werd opgenomen in zijn persoonlijke landgoed. [read more]
De keizer herbouwde de stad met weelderige constructies en ondernam uitgebreide werkzaamheden aan terrassen en irrigatie in de Urubamba-vallei. De stad bood onderdak aan de Inca-adel, terwijl de terrassen werden bewerkt door onderdanen uit het hele rijk. Na de dood van Pachacutec kwam het landgoed onder het bestuur van zijn “panaqa”, zijn familieclan.
Tijdens de Spaanse verovering van Peru diende Ollantaytambo als tijdelijke hoofdstad voor Manco Inca, leider van het inheemse verzet tegen de conquistadores. Hij versterkte de stad en haar toegangswegen in de richting van de voormalige Inca-hoofdstad Cusco, die onder Spaanse overheersing was gevallen. In 1536, op de vlakte van Mascabamba, in de buurt van Ollantaytambo, versloeg Manco Inca een Spaanse expeditie, blokkeerde hun opmars vanaf een reeks hoge terrassen en overstroomde de vlakte. Ondanks zijn overwinning achtte Manco Inca zijn positie niet houdbaar, en het jaar daarop trok hij zich terug naar de zwaar beboste plaats van Vilcabamba, [10] waar hij de Neo-Inca-staat stichtte.
In 1540 werd de inheemse bevolking van Ollantaytambo in encomienda toegewezen aan Hernando Pizarro.Zij moesten verplicht verhuizen van het platteland naar de stad en voor de Spanjaarden werken. In de 19e eeuw trokken de Inca-ruïnes in Ollantaytambo de aandacht van verschillende buitenlandse ontdekkingsreizigers; Later in 1911 stopte Hiram Bingham hier in 1911 tijdens zijn reis over de Urubamba-rivier op zoek naar Machu Picchu.[/read]
WANDELROUTES OLLANTAYTAMBO EN OMGEVING
Ollantaytambo bieden veel wandelmogelijkheden. De belangrijkste wandeling is het interessante Inca-stadje zelf met zijn befaamde Archeologische Park. Daarnaast kan je vanaf de Plaza de Armas allerlei wandelingen beginnen. [read more]
Bijvoorbeeld naar de Qollcas, opslagplaatsen die zijn gebouwd op de helling van de nabijgelegen heilige berg Pinkuylluna. Tevens is het interessant om naar het Inca-fort Pumamarca te lopen in de landschappelijk mooie Patacancha Vallei. Tenslotte is er een stevige dag-wandeling naar de Zonnepoort Inki Punku met spectaculair uitzicht over de Vilcanota bergketen met onderweg de beroemde steengroeve Cachaccata.[/read]
WANDELROUTE OLLANTAYTAMBO EN ARCHEOLOGISCH PARK. Deze wandeling vertrekt vanaf de oude Inca-stad waar voorheen de Inca-elite leefde en gaat vervolgens naar het archeologische complex waarbij alle belangrijke sectoren worden aangedaan met als hoogtepunt de Temple del Sol. Buiten de muren op de berghelling ligt de “Intihuatani “, bindplaats van de zon, vanwaar een mooi uitzicht is over de omgeving.
INFO: WANDELROUTE OLLANTAYTAMBO EN ARCHEOLOGISCH PARK
Start/Einde: Plaza de Armas Ollantaytambo op 2850 m
Afstand: 3,6 km
Stijgen : 410 m
Dalen: 360 m
Hoogste punt: 3058 m
Wandeltijd: 2 uur
Entree Archeologisch Park: Met boleto Turistico
Wandelroute Ollantaytambo en Archeologisch Park: open in Gaiagps
Wandelroute Ollantaytambo en Archeologisch Park: open in Google Maps
(INCA) STAD, AYLLU CUSCO
Het centrum is het grote Plaza de Armas vol met cafés en restaurants met terrassen. Aan de noordkant bevindt zich een uniek stadsdeel dat gebouwd is in de 15e eeuw en nog steeds bestaat en sindsdien continu bewoond werd waardoor je vandaag de dag een goede indruk krijgt hoe het hier tijdens de Inca-tijd heeft uitgezien; interessant en nergens anders in Peru te zien! [read more]
Hier bevinden zich straatjes met grote, hellende muren van de zogenaamde “kanchas”, binnenpleinen waaraan diverse rechthoekige gebouwen staan, met rieten daken en trapezevormige nissen. In alle straatjes lopen antieke kanalen waardoor het water nog steeds vloeit dat ook gebruikt werd als drinkwater. In dit gedeelte bevinden zich de zogenaamde “chicherias”, een soort café, waar voorheen de Inca’s maar nu de lokale bevolking samenkomen en hun “chicha”, gefermenteerde mais bier drinken.
De straat die parallel loopt met de Patacancha rivier heeft schitterende muren, die bestaan uit grote fijn gesneden en gepolijste stenen, die perfect in elkaar passen, met indrukwekkende deuropeningen met een stenen bovendorpel die toegang gaven tot de “kanchas” wat aangeeft dat het een entree was tot een belangrijk gebouw bestemd voor de Inca- nobelen. Tijdens de Inca-tijd was Ollantaytambo veel groter en was alleen toegankelijk voor de Inca-adel.
Vervolgens loop je de brug over en steekt het grote plein over , vol met stalletjes met souvenirs naar de ingang van het Archeologische Park. [/read]
TEMPELCOMPLEX
Na de entree volgt de Plaza Principal, die ligt aan de voet van de berghelling met de tempels en de militaire sector. Hier liggen diverse perfect gebeeldhouwde blokken van steen die bij elkaar verzameld zijn uit de omgeving. Zoals het beeldhouwwerk dat de Chakana uitbeeldt met de drie treden.
Een stenen trap die steil omhoog loopt dwars door de terrassen leidt naar het Tempelcomplex of de religieuze/ceremoniële sector. Bovenaan de stenen trap staat een pijl naar links die naar een perfect gebeeldhouwde Templo de los 10 hornocinas (Tempel met de 10 nissen) leidt. Indrukwekkend hoe alles perfect in elkaar past, er is geen mes tussen de naden van de stenen blokken te krijgen en de stenen zijn fijn gepolijst. Aan het einde van de tempel is een typische Inca-tempel entree, een poort uit stenen met daarop een dwarsliggende bovendorpel.
Verder op het pad bevindt zich de “Troon van de Inca”, een stenen zetel wat op een bank lijkt. Een plaats voor een priester of de Inca om de sterren te bestuderen, of de zonsopkomst te observeren en een plaats om ceremonies uit te voeren.
Van hieraf heb je een goed uitzicht op de heilige berg, Pinkuylluna, die boven Ollantaytambo uitsteekt. Hierop is een enorme natuurlijke afbeelding van een hoofd van een man te onderscheiden met een baard die lijkt iets op zijn rug te dragen. Volgens lokale legende betreft het Viracocha, een god voor de Inca’s, die hem als de schepper van onze wereld beschouwden.
Verder zijn er op de hellingen van deze berg qolcas te zien, de pakhuizen van de Inca’s voor granen en aardappelen. Er lopen diverse paden naar deze opslagplaatsen vanaf Ollantaytambo.
Het pad stevent op de onvoltooide “Templo del Sol” ,of “Zonnetempel” af, die uit een enorme muur bestaat van 6 rechtopstaande, perfect in elkaar sluitenden monolieten. [read more]
Op de monolieten bevinden zich uitsteeksels of drempels die op 21 juni, de kortste dag van het jaar bij zonsopkomst door de zonnestralen belicht worden, een religieus of heilig gebeuren. [read more]Niet alleen deze punten maar diverse plaatsen op het hele complex zijn gebouwd met het idee dat de eerste zonnestralen op de zonnewende deze plekken belichten en een schaduw afwerpen die samen een afbeelding vormen.[/read]
Daarnaast zijn er op een monoliet diverse half uitgehouwen “Chakanas” te ontdekken, het zogenaamde Andeskruis dat de Andes Kosmologie representeert.
Rond de Zonnetempel liggen een hoeveelheid gigantische stenen verspreid, wat aangeeft dat de tempel niet voltooid werd door, misschien een haastig vertrek ,door de komst van de Spanjaarden of door de onderlinge machtsstrijd tussen twee Inca-heersers, Atahualpa en Huascar.
Verder is interessant dat er op de flanken van de heuvel naast de Zonnetempel een pad afdaalt richting de Urubamba (Vilcanota) rivier met daarop diverse gigantische of “slapende” stenen. Onderzoek heeft aangetoond dat de monolieten voor de bouw van de tempels van een steengroeve werden gehaald, 5 km verderop, aan de overkant van de rivier, op de berghellingen bij de Steengroeve van Cachiccata. Een wonder en mysterie hoe de Inca’s dit voor elkaar hebben gekregen. Waarschijnlijk met heel veel mankracht, palen, touw, rivierstenen maar de stenen werden ook de berghelling afgerold. Daarnaast moesten ze de Rio Urubamba kanaliseren en deels afsluiten, een huzarenstuk.
FORT/MILITAIRE DISTRICT EN TERRASSEN
De pijl volgend bevindt zich het militaire district, Deze sector wordt omringd door een verdedigingsmuur met allerlei rechthoekige vertrekken gemaakt van veldsteen, niet het hoogwaardig metselwerk zoals bij de tempelcomplexen. Verondersteld wordt dat hier soldaten verbleven.
Op een berg buiten het complex bevindt zich de Intihuatana, “bindplaats” van de zon. Er loopt een pad naar toe en van hieruit heb je een mooi uitzicht op de omgeving.
Onderaan de militaire sector wijst de pijl naar een ommuurd pad dat de de berghelling volgt en de tempel sector verbindt met de qolcas, de opslagplaatsen en de gigantische Manyaraki terrassen. [read more]
Een ingenieus project waarbij gedacht werd aan irrigatie, afwatering, erosie, stand van de zon, de natuurlijke omgeving en waar zelfs microklimaatjes gecreëerd werden door de verschillende hoogtes zodat verscheidene gewassen verbouwd konden worden uit diverse ecologische zones.[/read]
INCAMISKANA
Aan het einde van de trappen sla je linksaf en dit leidt naar de “Incamiskana”, een plaats waar bijeenkomsten plaatsvonden geleid door de Inca-leiders. [read more]
Hier bevindt zich een gebeeldhouwde rotswand met stenen uitsteeksels. Bij de zonnewendes , worden deze punten door de zonnestralen belicht en werpen een schaduw af die samen afbeeldingen vormen zoals een man die een blaasinstrument bespeelt. Dit heeft als een astronomische kalender gewerkt maar had ook religieuze doeleinden. [/read]
Verder lopen hier (ondergrondse) kanalen, zijn er fonteinen en zijn er nog funderingen van tempels te zien. In deze sector zijn veel gebeeldhouwde rotswanden met uitgehouwen zetels en treden die naar altaren lijden waarop ceremonies en offeringen werden uitgevoerd. Tegenwoordig is het verboden maar voorheen werden er door lokale mensen “pagos” gedaan, offers aan “Pachamama” gedaan in de vorm van objecten. Dit is sowieso een plaats met een buitengewoon niveau van energie.
Hier ligt een groot rotsblok dat een kopie lijkt van de “Roca Sagrada”” in Machu Picchu, die een lokale “Heilige Berg” representeert.Hier achter zijn 4 nissen te zien die waarschijnlijk de vier broers Ayer representeren die volgens de legende uit een rots kwamen. 3 broers overleefden de tocht naar Cusco niet maar de vierde broer, Manco Capac, bereikte Cusco en stichtte het Inca rijk.
Aan het einde van het pad, in het noorden is met een beetje fantasie uit de enorme rotsformatie een kondor te herkennen; waarschijnlijk de reden waarom hier een belangrijk tempelcomplex of “huaca” (heiligdom) is verrezen. [read more]
Nu zie je alleen de funderingen nog van diverse tempels die gebouwd waren van uiterst fijn gesneden andesiet, een vulkanisch gesteente. Tevens zijn hier vele kanalen en fonteinen.
Na de komst van de Spanjaarden werd deze sector gebruikt als steengroeve door de lokale bevolking en verdwenen de tempels maar ook de terrassen.[/read]
WATERTEMPEL
Teruglopend naar de uitgang is een groot complex dat bestaat uit (ondergrondse) kanalen, fonteinen en gebouwen, waar onder de Temple del Agua, alles gewijd aan het heilige water.
Hier bevindt zich “ Baño de la Ñusta” (het bad van de prinses) dat gerepresenteerd wordt door een driedimensionale afbeelding van de “Chakana”, het Andeskruis” ,uitgehouwen in een rots die functioneert als een ceremoniële fontein.
WANDELROUTES OLLANTAYTAMBO EN OMGEVING
De beste manier om deze mooie omgeving te ontdekken is door te wandelen. Hier volgen drie wandelingen die allemaal van de Plaza de Armas in Ollantaytambo vertrekken en eindigen.
QOLLCAS OP DE BERG PINKUYLLUNA
Deze wandeling heeft een stijle stijging over de smalle paden van de hellingen van de heilige berg Pinkuluna. Van afstand mysterieus maar vanaf hier zijn duidelijk de qollcas of pakhuizen te herkennen die diende als opslagplaats voor waarschijnlijk mais. [read more]
De omstandigheden waren hier uitstekend vanwege de koelere temperatuur en de wind die voor ventilatie zorgde en zo het mais voor langere tijd con conserveren. Door de moeilijke bereikbaarheid was het ook een veilige opslagplaats tegen eventuele vijanden.[/read]
Op de berghelling is met een beetje fantasie tevens het gezicht te ontdekken van een man met een baard. Volgens de lokale legendes betreft het de Inca-god Viracoche, de schepper van onze wereld. het lijkt alsof hij een last draagt op zijn rug, In dit geval zijn dat de qollcas.
INFO WANDELROUTE NAAR QOLLCAS
Start/Einde: Plaza de Armas Ollantaytambo op 2850 m
Afstand: 2 km
Stijgen : 312m
Dalen: 326
Hoogste punt: 3006 m
Wandeltijd: 1 uur
WANDELING NAAR HET INCA FORT PUMAMARCA
Deze mooie wandeling gaat de vallei van de Río Patacancha in die gekenmerkt wordt door grote complexen van Andenes (Inca-terrassen) en zijn traditioneel, zeer kleurrijk geklede bewoners.
Pumamarca ligt op een strategische plaats op een berghelling vanwaar de hele omgeving en de entree tot de Valle Sagrado goed te overzien is. Vandaar had ~Pumamarca een controlerende functie met observatie en communicatie posten. Daarnaast waren er ook meerdere gebouwen en plaatsen waar ceremonies gehouden werden.
INFO WANDELING NAAR PUMAMARCA
Start/Einde: Plaza de Armas Ollantaytambo op 2850 m
Afstand: 3,6 km
Stijgen : 410 m
Dalen: 360 m
Hoogste punt: 3058 m
Wandeltijd: 2 uur
Entree Archeologisch Park: Met boleto Turistico
WANDELROUTE NAAR DE STEENGROEVE CACHICCATTA EN DE ZONNEPOORT INKI PUNKU|
Deze wandeling volgt de noordkant van de Río Urubamba en leidt naar de steengroeve van Cachiccata vanwaar ondermeer de monolieten werden gehaald die gebruikt werden bij de bouw van de Zonnetempel. [read more]
Een waar huzarenstuk hoe ze deze zware stenen überhaupt wisten te transporteren. Onderweg liggen deze monolieten nog als monumenten, verdwaalt in het grootse landschap die hun doel niet hebben bereikt, misschien door de komst van de Spanjaarden. Het pad leidt vervolgens naar de machtige Zonnepoort Inki Punku, vanwaar een spectaculair uitzicht op de “witte” heilige Veronika berg wacht. [/read]
INFO WANDELROUTE NAAR INKI PUNKU
Start/Einde: Plaza de Armas Ollantaytambo op 2850 m
Afstand: 21 km
Stijgen : 1217 m
Dalen: 360 m
Hoogste punt: 3900 m
Wandeltijd: 9 uur
MORAY, het landbouw laboratorium van de Inca’s
Dit indrukwekkende Inca-complex bestaat uit vier concentrisch cirkelvormige constructies die bestaan uit enorme platforms van landbouwterrassen en de vorm aannemen van een gigantisch amfitheater.[read more]
Moray werd ontdekt in 1932 toen het volledig bedekt was met vegetatie. Dit meesterwerk van landbouwtechniek ligt op een hoogvlakte, midden in een natuurlijke depressie omgeven door de indrukwekkende bergen van de Andes zoals zoals de besneeuwde Pitusiray, Pumawanka, Chicón en Verónica. Voor vele is het een mysterieuze plek met veel positieve energie en een meesterwerk van landbouwtechniek. [/read]
INFO MORAY
Quechua: Misschien een samentrekking van de woorden Muyu (rond) en Uruy (onder of in het onderste deel), of dat het van het woord Aymora komt, wat maisoogst en de maand mei betekent; of Moraya (gedehydrateerde aardappel).
Hoogte: 3510 meter
Grootte: 36 hectares
Ligging: 60 km ten noordwesten van Cusco via Chinchero- Urubamba.
Transport: Met bus of taxi vanaf Calle Pavitos en Av. Grau. Uitstappen bij Cruz Moray en vandaar verder met taxi of bus.
Makkelijker is om met een georganiseerde Valle Sagrado Tour in Cusco te boeken waarbij Moras inbegrepen is.
Entree: met een deelkaart of Boleto Turistico
FUNCTIES VAN MORAY
Centrum voor onderzoek landbouw. Moray functioneerde als een experimenteel laboratorium waarbij de Inca’s probeerden gewassen te kweken en wilde planten te domesticeren, gebruikmakend van de hoogteverschillen die er waren tot wel 35 meter tussen het laagst en hoogst gelegen platform. [read more]
Door het hoogteverschil, de zon, schaduw en wind werden er grote temperatuurverschillen gecreëerd, van wel 15 graden, waarbij de diepste terrassen een hogere temperatuur hadden. Zo werden wel 20 verschillende microklimaten gecreëerd die varieerden van de Tropische amazone, de Valleien van de oostelijke helling van de Andes tot de kou van de Andes-hooglanden en het gematigde klimaat van de Peruaanse kust. Daarnaast gebruikte men vulkanische steen die de eigenschap heeft om overdag warmte te absorberen en ’s nachts af te geven, waardoor de temperatuur behouden blijft. Bovendien werd er grond, mest en zaadjes uit diverse regio’s van het rijk gehaald (onderzoekers hebben zaadjes aangetroffen van planten uit verre streken). Zodoende konden ze planten en gewassen zoals bijvoorbeeld de cocaplant uit de warmere oostelijke hellingen van het Andesgebied naar Moray halen om deze aan de totaal andere natuurlijke omstandigheden aan te laten passen en ter plekke te cultiveren. Of om de zaden te verbeteren en terug te sturen naar waar ze vandaan kwamen. Een soortgelijke missie wordt momenteel uitgevoerd door het in Lima gevestigde International Potato Centre (CIP), dat zaden uit de hele Andes verzamelt, onderzoekt, verbetert en teruggeeft om voedselzekerheid te garanderen voor de Andes-bevolking, van wie de meerderheid extreem arm is . Men spreekt van meer dan 250 plantensoorten/gewassen die hier gecultiveerd werden. Daarnaast deed men onderzoek en experimenteerde men met het cultiveren van een grote hoeveelheid inheemse aardappelen. De Inca ingenieurs ontwierpen een geavanceerd irrigatie- en waterafvoersysteem.Van de heuvels brachten ze water om te irrigeren en elk platform heeft irrigatie goten, gebouwd in steen. Bovendien heeft het complex een heel goed afwateringssysteem om de frequente overstromingen die zich in regenseizoenen voordoen, te vermijden. Moray zou de Inca-functionarissen ook kunnen dienen om de jaarlijkse productie in de verschillende delen van het Rijk te berekenen.[/read]
Astronomisch observatorium.
Er zijn enkele studies die concluderen dat deze plaats werd gebruikt voor astronomische observatie waardoor men de jaarlijkse klimaatverandering van het Inca-rijk konden volgen door zonlicht en de schaduwen die werden gegenereerd door de bergen die dit centrum omringen. Bovendien zijn er in de nabijheid verticale stenen (ñusta) aangetroffen die in relatie staan met de stand van de zon op specifieke dagen.
Ceremonieel centrum.
Er staat een gebouw dat misschien gediend heeft als een plek waar de priesters zich konden voorbereiden op ceremonies en het uitvoeren van offers aan de zon, aan “Pachamama”. Moeder Aarde” en aan de “Apu;s”, plaatselijke goden die in de bergtoppen verbleven, getuige het jaarlijkse Moray Raymi-landbouw festival, dat elk jaar in september wordt gevierd, met kleurrijke dansers, muzikanten en broederschappen die langs de terrassen staan met vlaggen en gekleurde kostuums.
Plaats met energie
In het middelpunt van de bodem van de grootste constructie is volgens ingewijde een plek met veel energie.
SALINERAS DE MARAS, de oogverblindende zoutterrassen
De schilderachtige zoutpannen van Maras liggen in een groot ravijn, die afdaalt naar de Rio Urubamba in de Valle Sagrado. Deze unieke zoutmijn omvat ongeveer 5000 met steunmuren afgebakende bassins, in de vorm van getrapte terrassen, op de helling van een heuvel. [read more]
Afhankelijk van het seizoen hebben deze terrassen uiteenlopende kleuren van wit (puur zout), crèmekleurig tot donkerbruin (water vermengd met modder), een waar spektakel voor het oog.
Deze zoutpannen worden sinds pre-Inca tijd nog steeds met de hand bewerkt door lokale families, die de eigenaren zijn van de “pozo’s”, uit de nabijgelegen plaatsen Maras en Pinchingoto.[/read]
INFO SALINERAS DE MARAS
Ligging: 50 km ten noordwesten van Cusco via de weg naar Chinchero- Urubamba op 3200 m hoogte.
Transport: Met een bus of taxi vanaf Calle Pavitos en Av Grau. Bij Cruz Moray uitstappen en verder met taxi of busje naar Maras. Vandaar is het 4 km lopen naar Salineras.Makkelijker is om een georganiseerde Valle Sagrado Tour te boeken in Cusco. Deze dagtocht doet meestal Salineras de Maras aan.
Entree: Er wordt door de lokale bevolking een entreeticket gevraagd die enige dollars kost.
SALINERAS DE MARAS
Sinds pre-Incatijd, wordt zout in Maras gewonnen, gebruik makend van een ondergrondse stroom van zout water dat bij de ingang van het complex boven de grond komt. [read more]
De mineraalrijke stroom wordt daarna geleid door een hoofd irrigatiekanaal dat zich vertakt in in verschillende kleine kanalen die de ongeveer 5000 bassins vullen. De waterstroom moet daarbij zorgvuldig worden gecontroleerd en onderhouden door de bewaarders. De poelen hebben een oppervlakte van ongeveer 5 vierkante meter en een diepte van dertig centimeter en bestaan uit een klei bodem en zijn afgebakend door keermuren van onregelmatig steen waarop leemmortel is aangebracht. Zoutwinning vindt voornamelijk in het droge seizoen plaats tussen mei en oktober, de maanden met de meeste zon. Dan vindt de grootste accumulatie van zout plaats en daardoor grotere productie met de beste kwaliteit (roze en wit) zout. Om zout te produceren, maken de families eerst de kanalen en de bassins schoon, en laten ze vollopen met zoutwater tot een hoogte van 5 cm. Daarna sluit men de inkeping van de watertoevoer en laat het men het water opdrogen. De zon en wind zorgen voor verdamping van het water en de zoutkristallen plakken zich aan de aarden wanden en bodem vast.Binnen 3 dagen is het water verdampt en blijft er een laag zout achter. Ze herhalen dit proces keer op keer gedurende gedurende een maand. In deze tijd ontstaat een laag zout van 7-10 cm. Daarna volgt de maandelijkse zoutwinning. Het extractie- of “oogst”-proces omvat de fragmentatie van het zout met hulp van de voet, een houweel, hamer en de laag te schrapen met een houten schoffel en vervolgens te zeven en het zout aan één kant te stapelen waar kegelvormige stapels zout ontstaan. Zodra het zout volledig is opgedroogd, wordt dit verzameld in zakken van 50 kg om vervolgens te worden overgebracht naar het magazijn (zeer zwaar tilwerk) van het gemeentebedrijf Marasal, dat verantwoordelijk is voor de classificatie en commercialisering. De winst van de verkoop wordt verdeeld onder de 400 eigenaren volgens het aantal putten dat ze bezitten. Elke put produceert gemiddeld tussen de 150 en 200 kilo zout per maand.In 2019 was de prijs voor zout gemiddeld 1 sol per kg. De extractie van het zout gebeurt in lagen, waardoor verschillende commerciële kwaliteiten worden verkregen:De eerste mineraalrijke laag is meestal roze en is van de hoogste kwaliteit, en wordt gebruikt gebruikt in biologische markten, supermarkten, restaurants en hotels, soms tegen prijzen die meerdere malen worden vermenigvuldigd met die van de verzamelaar van de vallei. De tweede laag staat bekend als bulkzout en is van mindere kwaliteit dan de eerste laag. Deze is meestal wit en is voor huishoudelijke consumptie.. De derde laag is typisch bruin en wordt gebruikt als agrarisch en industrieel zout. Tijdens het regenseizoen van november tot april is het grootste deel van het geproduceerde zout bruin zout.[/read]
WANDELING MARAS-SALINERAS – RÍO URUBAMBA
Vanaf de Plaza de Armas van Maras is het continue dalen door landbouwgebied met schitterend uitzicht op de Vilcanote Bergketen naar de kloof waar de zoutpannen zich bevinden. Tijdens deze afdaling passeer je een uitzichtpunt met een onverwacht spectaculair uitzicht over al deze zoutterrassen.
INFO WANDELING SALINERAS DE MARAS
Start: Plaza de Armas, Maras, 3375 m
Einde: Tarabamba, 2840 m , waar openbaar vervoer is naar Ollantaytambo en Urubamba- Cusco.
Afstand: 6,5 km
Stijging: 131 m
Daling: 630 m
